Emmie's weblog

Gisteren was het dan eindelijk zover: de CPC waar ik toch al een tijdje naar toe heb geleefd en getraind.

Was al aardig vroeg wakker (zenuwen…..), ben tot 8 uur in bed blijven liggen en daarna rustig opgestaan, gedoucht, ontbeten en wat boodschappen gedaan.

Daarna spullen bij elkaar zoeken en met de bus naar het centrum van Den Haag. Wilde toch wat op tijd ter plekke zijn zodat ik de sfeer kon proeven, en de kidsrun nog wat kon meemaken.

Om half 12 rustig omkleden en tas wegleggen en daarna op het gemakkie naar het Malieveld waar we met de loopgroep zouden samenkomen om op te warmen en in te lopen.

Gezamenlijk de warming-up gedaan.

De trainer zag aan mijn gezicht dat ik toch wel behoorlijk nerveus was. Waarom heb ik dat toch. Bij kleine wedstrijdjes is er niets aan de hand, althans niet van te voren, pas op het moment dat het startschot bijna gaat vallen. Dan komt er een stoot adrealine en mijn hartslag gaat omhoog. Maar nu was het eigenlijk al de hele ochtend. In de bus op weg naar de binnenstad had ik al een hartslag van 100 en ik zat gewoon rustig in de bus!!!

Na de warming-up nog even een groepsfoto van degene die de 10 km gaan lopen. Nu zien we er nog fris en fruitig uit.

En dan op naar de start. Man wat is het daar druk. Ik geloof echt mijn ogen niet. Moet ik die mensenmassa gaan lopen. Weet niet of ik daar wel echt zin in heb en of ik geen last ga krijgen van claustrofobie. Niet aan denken Esther, komt allemaal wel goed.

We staan keurig in het vak voor de trimlopers, maar zelfs dat is ver achteraan. Brutotijd zal dus behoorlijk veel hoger uitvallen dan nettotijd.

Als het bijna tijd is voor het startschot, voel je dat in de groep. Iedereen schuift nog iets dichter op elkaar. Al heeft dat geen enkele zin omdat je daardoor zometeen echt niet sneller weg bent. Maar vooruit. 

Ik trek alvast mijn jasje maar uit, want ik weet dat ik het zometeen heel snel warm ga krijgen. De zon staat goed te schijnen en ik heb normaal al zo’n last van een warm hoofd, dat zal nu nog erger worden.

En daar is dan eindelijk het startschot……….. 

Mijn hartslag schiet nog verder omhoog en ik zit dan ook meteen na 5 meters vooruit bewegen al bijna in zone 5 van mijn Polar. Daarover moet ik toch eens met experts van gedachten wisselen.

In het begin komen we nauwelijks weg en het duurt een paar minuten voordat ik de matten passeer.

Mijn wedstrijd begint nu en ik start mijn horloge. De eerste 2 km. gaan toch in een behoorlijk tempo. Had dat niet verwacht, omdat het nog zo druk is en iedereen op een kluitje loopt. Ik mis daardoor het 1 km. bord, maar gelukkig zie ik wel het 2 km. bord en kan mijn horloge ff klokken. Ok, de eerste 2 km. heb ik in 11.59 gelopen. Dat gaat goed.

Daarna gaat het verder door de stad. Soms wat onhandig omdat er ineens een veel langzamere loper voor je neus loopt. Zig zag er om heen en weer verder. Het volgende bord dat ik zie is het 4 km. bord. Nu staat de klok op 12.16. Dus weer keurig rondom de 6 minuten per km.

Dan komt er even een kleine verzwakking en het 5 km. punt kom ik door na 6.23. Mijn tussentijd is nu 30.38 en ik ben trots op mezelf.

Na het 5 km. komt er een drinkpost en ik ben blij dat ik daar wat kan drinken, want ik heb echt mega dorst. De wedstrijd valt me behoorlijk zwaar door de warmte. Ik ben nog zeker niet gewend om in warmte te lopen. Ben natuurlijk in de hefst/winter periode begonnen met lopen en tot nu toe waren het frisse dagen waarop ik een wedstrijdje liep. Nu loop ik in een 3/4 tight met een hempje en ik heb het echt enorm warm. Mijn hoofd ziet er weer uit alsof het uit elkaar gaat klappen.

Het 6 km. punt kom ik door in 6.16. Dus ik lig nog steeds vrij aardig op schema (wil graag rondom 1:02:00 uitkomen). Dan krijg ik even een inzinking en mijn volgende km. loop ik helaas in 6.34. 

Rondom het 8 km. punt staat mijn loopmaatje Nicolette op een richeltje van een huis te schreeuwen naar me, dat ik het kan en dat ik nog maar een klein stukje hoef. Pfff wat ben ik blij dat ik ff persoonlijke aanmoediging krijg. Ik zit er behoorlijk doorheen. Op zich word je wel door de menigte meegenomen, maar er zijn sommige lopers die even gaan wandelen en als je dat ziet, ben je geneigd om ook maar ff te stoppen. Maar ik wil niet stoppen, ik wil door, ik wil die eindstreep al rennend halen.

Dus ik zet gewoon verder door. Het is nog maar een een klein stukje. Het 9 km. punt passeer ik in 12.58 (dus gem. 6.29 per km). Het gaat niet meer zo lekker met me. Ik moet echt alles bij elkaar sprokkelen om de laatste km. eruit te persen.

De laatste km. gaat gelukkig in 6.20. En ik ben dan eindelijk over de streep heen en heb mijn 10 km CPC volbracht.

Nog even alles op een rijtje:

2 km punt	11.59	11.59
4 km punt	12.16	24.15
5 km punt	6.23	30.38
6 km punt	6.16	36.54
7 km punt	6.34	43.28
9 km punt	12.59	56.27
Finish	6.20	1:02:47

Mijn eigen geklokte tijd heb ik dus op 1:02:47 gezet. En ik ben tevreden, kapot, maar zeer tevreden met de eindtijd. Mijn persoonlijk record is weer verbroken en ik heb mijn doel bijna gehaald.

Nu is het wachten op de officiële nettotijd natuurlijk. En dat duurt maar en duurt maar. De uitslagen staan op de AD website, maar er kijken zoveel mensen dat de website continu vastloopt en ik maar niet bij de uitslagen van de 10 km kan kijken. Dus mijn geduld wordt aardig op de proef gesteld.

Eindelijk zojuist mijn officiële tijden kunnen bekijken.

Brutotijd: 1:07:00

Nettotijd: 1:02:45

Jippie, het is me gelukt. Hier heb ik dan zo enorm hard voor getraind. Het wordt dan toch beloond.

Helaas duurt het lang voordat we weg zijn na de finish. Het stokt teveel op elkaar en er is geen ruimte om wat te rekken en strekken. Als ik eindelijk na ruim 20 minuten uit de drukte bij de finish weg ben (gelukkig al wel voldoende gedronken), voel ik mijn spieren in mijn benen al behoorlijk stijf zijn. Ik probeer wat te dribbelen en wat rek- en strekoefeningen te doen, maar ik denk dat ik redelijk te laat ben. Dat zal nog wat worden.

Gisteravond ben ik heerlijk uit eten geweest en lekker 2 glaasjes rosé gedronken. Toen ik om 10 uur thuis was, ben ik vrij snel mijn bed ingedoken en viel niet snel daarna echt als een blok in slaap. Ik was compleet total loss door alle indrukken en de toch wel, door de warmte, zware wedstrijd voor mij.

Nu kan ik heerlijk nagenieten van mijn prestatie waar ik trots op mag zijn. Ga nu lekker verder met trainen, want het hardloopvirus heeft mij echt wel te pakken gekregen.

Of ik bij een atletiekclub ga lopen of zelfstandig, ben ik nog niet echt uit. In eerste instantie gewoon ff lekker zelf wat lopen. Eens kijken of ik ergens een leuk schema kan vinden. Wil op zich op deze afstand blijven de komende tijd. Hoogstens voor mezelf eens een 15 km. lopen. En eens zien hoe ik de tijd nog kan aanscherpen.