Emmie's weblog

Gisteravond wilde ik eigenlijk al mijn 5 km rustige duurloop doen die op mijn schema staat als herstelloop na de Marikenloop. Maar het zat er echt niet in. Teveel spierpijn maakte dat ik dat echt niet zou gaan volhouden. Dus na een massage van mijn bovenbenen zonder inspanning mijn bed in gedoken.

Maar dat betekende natuurlijk wel dat ik dan vanavond zou "moeten" lopen. Dus bij thuiskomst na mijn werk, meteen mijn hardloopkleding aangetrokken en op pad gegaan.

Eerst maar even goed rekken en strekken en beetje springen en huppen om wat warm te worden.

iPod aan en instellen op 5 km. Ok, de hartslagmeter aan en gaan. Ik had mezelf echt voorgenomen om gewoon rustig te lopen en pas op mijn horloge te kijken als ik via mijn iPod hoorde dat ik weer een km verder was. Dan mocht ik op mijn hartslagmeter kijken om te zien wat de rondetijd was en hoe mijn hartslag zich hield.

Al met al viel het me zeker niet tegen. De rondjes lagen iets boven de 7 minuten per km en mijn hartslag lag op een gemiddelde van 151. Beduidend lager dan afgelopen zondag. Gelukkig maar.

Dus ik kwam een klein beetje moe, maar zeer zeker voldaan terug thuis.

Wat betreft mijn hoge hartslag gedurende hardloopwedstrijden. Tijdens de City-Pier-City lag die op 178 slagen per minuut. En tijdens de afgelopen Marikenloop op 174 (waarbij ik wel moet melden dat ik dus een stukje heb gewandeld).

In de weken na de CPC tot aan de Marikenloop heb ik volgens een schema gelopen waarbij ik met lage hartslagen moest lopen, om dit meer te trainen. Het gewenste effect heeft het helaas nog niet gehad, maar wellicht komt dat nog in de toekomst.

Moet er wel bij vermelden dat als ik in het startvak sta, mijn hartslag al van een rustige 90 omhoog gaat tot ongeveer 140 en dan moet ik dus nog starten.

Misschien dat het hier ook mee te maken heeft. Tenslotte is mijn hartslag al behoorlijk hoog voordat ik überhaupt iets ga doen. Dan ga ik me inspannen en om dan je hartslag nog laag te krijgen, is natuurlijk helemaal moeilijk.