Emmie's weblog

Gisteren stond er een Duikforum duikje gepland bij de Nieuwe Kerkweg. Zaterdag zag het er even niet al te rooskleurig uit. Maar toen ik gisteren opstond, was het buiten prima in orde. Geen sneeuw, het was droog, wegen waren gewoon wat nattig, dus niets aan de hand. Om half 9 zat ik vol goede moed in de auto op weg naar Zeeland.

Op de duikstek aangekomen, kwam al snel de rest ook aangereden. Er werd weer flink gezoend en bijgekletst. De indeling werd gemaakt en iedereen had zin in een mooi duikje. Het zicht was vrij goed (3-5 meter) en er was ook nog voldoende onderwaterleven. Zeedonderpadden, botervisjes, millenium wratslak, groene wierslakken, buikstreepnemertijnen (mmm minder dat ze hier ook zitten, maar ze worden echt wel mega lang zeg), en uiteraard de krabbetjes, de kreeften en de grondels.
Het was een erg relaxte duik. Het water is inmiddels behoorlijk afgekoeld (ongeveer 7-8 graden), en mijn buddy Pim gaf dan ook op 44 minuten aan dat hij het wat fris kreeg (niet gek als je in een natpak duikt……). Dus ik zette een klein beetje de vaart erin om naar de instap terug te keren. Euh, niet helemaal goed ingeschat en derhalve kwamen we ver voorbij de steiger weer boven water. Ach dan nog maar een keer onderduiken om het stukje terug te zwemmen.

Goed en wel terug bij de auto’s komt de eerste sneeuw al uit de lucht vallen. Niet veel later staan we in een echte sneeuwstorm. Mmmmm, de 2e duik gaat er waarschijnlijk niet inzitten. Maar goed, eerst omkleden, iets warms drinken en een hoop lol. Wie gaat er nu nog met blote voeten in zijn sandalen rondlopen, vind je het dan gek dat mensen denken dat je Crazy Charles heet ipv Lazy Charles…….

Vanwege de actie Snertweekend werd er koers gezet naar de Kabbelaar. Daar gingen de kopjes erwtensoep en warme choco met slagroom er wel in. Ondertussen druk discussierend wat we nou moesten doen. Er was inmiddels al een weerswaarschuwing uitgegeven door de ANWB. Het sneeuwen hield maar niet op…… Omdat ik met dat weer toch graag nog enigszins met daglicht naar huis wilde rijden, besloot ik dat ik geen 2e duik meer ging maken, maar me huiswaarts zou gaan begeven. Uiteindelijk nam gelukkig iedereen dit wijze besluit. De een heeft een wat betere rit naar huis gehad dan de ander. Ik was wat minder fortuinlijk.

In Zeeland was het een rampenplan. Daar hadden ze dus nog niet eens gestrooid op de hoofdwegen. In Scharendijke zelf schoof ik al bij een kruispunt zo naar de andere weghelft. Gelukkig zonder negatieve gevolgen. Het verkeer kon nog om mij heen en ik kon rustig mijn weg vervolgen.
De N57 en N59 duurde maar en duurde maar. En ik hoopte dat het beter zou worden zodra ik op de snelweg zou komen. Niets was minder waar. Op de A29, A16, A58, zuidkant rondweg Eindhoven en de A67 was ook niet echt goed gestrooid. Het asfalt was in ieder geval niet te zien. Door de continue sneeuwval was het rijden sowieso al intensief. De snelheid was op de meeste plaatsten maar iets van 50-60 km/uur. Het maximale wat ik op de hele route heb gehaald is 80 km/uur geweest. En ik ben geen doetje.  Heb redelijk doorgereden, heb zelf ingehaald (mmmm best rottig dat wisselen van banen nu), en werd eigenlijk alleen maar ingehaald door grote auto’s met bijna voornamelijk Duitse kentekens.

Ongeveer halverwege heb ik even een stop ingelast. Ik was al behoorlijk moe en ik had wat last van mijn schouders en nek van het intensieve zitten. Dus bij een benzinepomp de weg af en even een lekkere warme choco drinken. Uiteindelijk kwam ik dan na een rit van 4 uur en een kwartier thuis. Onderweg ben ik helaas nog wel een 3-tal keren flink geslipt. Kalm blijven, koppeling in en niet te veel sturen, hielden me op het enigszins rechte spoor, zodat er verder niets is gebeurd. Behalve dan een extra stoot adrealine door mijn lijf.

Thuis aangekomen, liep ik toch wel enigszins te hyperen. De adrealine moest mijn lijf nog uit. Dus werd Evanescence ff flink hard aangezet (sorry buren), een kop warme thee gezet en een glas heerlijke whisky ingeschonken. Een half uurtje later was ik gelukkig weer wat rustiger. Toch had ik nog wel een raar gevoel in mijn lijf. Alsof je de hele dag op een wiebelende boot hebt gezeten. Maar ik was heelhuids thuisgekomen en dat was het allerbelanrijkste.

Het was me in ieder geval een dagje wel. Gelukkig heb ik ook nog een mooie duik kunnen maken.

Voor meer foto’s kun je kijken op: http://picasaweb.google.com/esther.van.seters/DuikenNieuweKerkweg