Emmie's weblog

Gisteren was het weer eens vroeg opstaan. Helaas had ik me iets verslapen en dus een klein beetje haasten om nog op tijd in de auto te zitten en niet mega laat op de duikstek aan te komen. Dit keer een duik op de kentering, dus ik heb weinig speling. Broodjes smeren, water koken, laatste tas inpakken met het eten en drinken en hup onderweg. Gelukkig is het zo op de zondagmorgen altijd lekker rustig op de weg, dus ik kon ook wel doorrijden (nu maar hopen dat ik binnenkort geen fanmail krijg van het CJIB….).

Om kwart over 9 kwam ik aan op de duikstek. Bijna iedereen was er al. De buddyparen werden ingedeeld en we konden ons gaan klaarmaken voor de duik. Ik ga duiken met Pim. Het wordt zijn eerste getijdeduik, maar aangezien we bij Sint Annaland duiken, verwacht ik er geen problemen mee. Ik ben toch van plan om in de luwte te blijven en verwacht niet echt veel stroming. Natuurlijk hopen we nog een dahlia te kunnen zien. Volgens Dicky (die helaas niet mee kan duiken op haar favoriete stek) moeten ze er wel zijn.

Bij het onderduiken mopper ik een beetje. Het is hier vooraan echt slecht zicht en ik hoop niet dat we dat de hele duik zo gaan houden. Maar gelukkig, een stukje uit de kant klaart het ineens op en hebben we behoorlijk zicht. Rustig aan richting de scheidslijn tussen dijkbegroeiing en zandvlakte. Tenslotte moeten daar de dahlia’s zijn. Maar wij zijn helaas niet zo fortuinlijk en ik niet zo’n bekwame dahliazoeker als Dicky…… Wel zien we een paar prachtige spierwitte vlokkige naaktslakken. Ik vind het onderwaterleven hier toch veel mooier dan in de Grevelingen. Zeker nu in de winter. Er is toch net iets meer te beleven in de Oosterschelde. De krabbetjes lopen toch nog redelijk vlijtig rond. De hooiwagenkrabben blijven prachtig. Nog een paar heremietkreeftjes en natuurlijk de schelpkokerwormen. Maar ondanks dat ik die volop zie en weet dat ik daar naar dahlia’s moet zoeken, helaas…… 🙁

Omdat Pim in een natpak duik, heb ik de max. duiktijd gezet op 45 minuten, dus op tijd omkeren en over de begroeiing terug naar de instap. Precies 44 minuten nadat we onder zijn gegaan, komen we weer boven. Het was een prachtige duik en ik heb genoten (ondanks de kou). Snel omkleden en mijn handen warmen. Want ondanks mijn 7 mm wanten, heb ik nog steeds koude handen. Ik snap echt niet hoe Pim dat doet in zijn natpak. Brrrrr…….

Er is echter voldoende warme chocomelk met slagroom, warme glühwein, groene cake, oliebollen en warme thee en koffie. Voor de inwendige mens wordt goed gezorgd. Het is een dolle boel op de parkeerplek en er wordt gretig warme choco ingeschonken. Mjammie, dat smaakt wel extra lekker hoor, na zo’n koude duik.
Ter plaatse besluiten we dat een 2e kenteringduik er vandaag niet inzit. Dan moeten we gewoon te lang wachten. En op een mooie zomerse dag is dat geen probleem, maar bij deze buitentemperaturen, nee laat maar.
De 2e duik zal plaatsvinden op Anna Jacobapolder. Snel wordt Karel nog ingelicht, zodat ook hij mee kan duiken en straks niet in z’n uppie bij de Vuilnisbelt staat. Zou zo jammer zijn he.

Bij AJP aangekomen, zag het er een beetje twijfelachtig uit. Ook hier aan de kant erg troebel water. Nou was het natuurlijk net laag water geweest, dus was er een hoop slib vanuit de hoek over de duikstek getrokken. Ach op hoop van zegen, waarschijnlijk is het vanaf 6 meter gewoon normaal zicht.
Ook nu ga ik met Pim duiken. Wat is het toch een bikkel. Ik moet er toch niet aan denken om weer in mijn natte, koude natpak te kruipen. Vind de natte cap weer op mijn hoofd trekken, al erg genoeg.

We besluiten om pas bij de steiger onder te duiken, zodat we het eerste stukje slecht zicht kunnen overslaan.  En inderdaad is het iets dieper gewoon redelijk zicht. De stofwolken van de andere duikers ff buiten beschouwing gelaten….. We duiken langs een rekje op ongeveer 12 meter diepte en de sepiatentjes. We zien diverse hooiwagenkrabben, een mooie zeedonderpad, prachtig geweispons, mooie anjelieren en de nodige krabbetjes en een hoop aasgarnaaltjes.
Dit keer hebben we wel afgesproken om iets korter te duiken dan de vorige duik, dus ik wilde graag met uiterlijk 40 minuten weer terug zijn bij de instap. Op 38 minuten steken we onze hoofden weer boven water. Het is mooi geweest. 2 duiken op een winterse dag, hoeven niet persé lang te zijn. We hebben alletwee genoten en dat is het belangrijkste.

Ter afsluiting in restaurant ’t Veerhuis (zowaar ik mag naar binnen…….) nog een kop warme choco met slagroom gedronken. En dan weer in de auto voor het bijna 2 uur durende ritje naar huis. Thuis aangekomen snel spullen opruimen en wat eten. Na een heerlijke douche ben ik zo rozig dat ik besluit om lekker op tijd mijn bedje in te kruipen en heerlijk te gaan dromen over mijn mooie duiken.

Pim, thanks voor het buddyschap. Je bent een bikkel eerste klas. Bedankt aan de rest voor het leuke gezelschap!!!

Ik zal vanavond nog even een paar foto’s toevoegen, maar dat lukt me nu helaas ff niet.