Emmie's weblog

Het is al weer een behoorlijke tijd geleden dat ik heb geblogd. Maar ja, wat wil je. Het was een hectische tijd afgelopen periode. Op donderdag 26 maart had ik ’s ochtends de overdracht bij de makelaar. Meteen daarna aan de slag met klussen. Manon arriveerde gelukkig snel en we begonnen meteen met het afplakken van de vloer. Toen we daar net mee klaar waren, kwam Clay al aan. We zijn compleet voor de middag en in rap tempo gingen we aan de slag. Aan het begin van de avond, toen we moe, maar voldaan aan de pizza zaten (van mijn onderburen – maar is geen aanrader), konden we concluderen dat we flink waren opgeschoten. Het hele plafond in de woonkamer en keuken was voorzien van een nieuwe laag verf. De rode muur in de woonkamer was inmiddels voorzien van een dubbele laag witte verf (en geen rood meer te zien….;-) ). En de rest van de muren waren ook al helemaal mooi cremewit geschilderd. We waren echt flink opgeschoten. Manon en ik bleven bij Rob slapen.

De volgende ochtend op tijd opstaan. Dicky had beloofd om al om 8 uur voor de deur te staan, zodat we lekker vroeg aan de slag konden. En belofte maakt schuld, dus stond Dicky ook keurig om 8 uur voor de deur. De oude rode muur kon nu ook de cremewitte kleur krijgen. Het plafond in de gang werd voorzien van een nieuwe witte laag en de badkamer ook. Ach en als we dan toch bezig zijn, kan de computerkamer ook wel gedaan worden.
Caroline had zich inmiddels ook bij ons gevoegd en zo was er een ervaren, vrouwelijk klusteam aan de slag.

Manon en Caroline gingen aan de slag met het behang op de slaapkamer.
Ondertussen moesten Dicky en ik ons omkleden in wat nettere kleding. We hadden helaas de crematie van Grietje. Ondanks dat ik het druk had met de verhuizing, ben ik toch heel blij dat ik geweest ben. Tenslotte kun je altijd nog een muurtje 2 weken later schilderen, maar een crematie kan je niet meer overdoen……

Zaterdag 28 maart was het dan verhuisdag. Manon en ik hadden de avond ervoor bij Daan en Maarten geslapen. Dus we konden met z’n vieren op tijd op stap. Die lieve Doerak en Gizmo waren totaal van slag. Ineens was er heel veel aandacht. Nog even een stressdagje “mijn kinders” en dan keert de rust weder.
Al met al verliep de dag zeer voorspoedig. Sofie kwam in Deurne nog helpen en in Voorburg stond een verse ploeg klaar. Aan het eind van de middag stonden dan ook al diverse spullen weer in elkaar (bed, kasten, dressoir etc.) en was de keuken al bijna helemaal ingericht. Na het eten reed ik met Daan mee naar huis om mijn auto en de katten in Deurne op te halen. Heel laat op de avond was ik weer terug in Voorburg en konden we met z’n drieën aan de eerste nacht in het nieuwe huis beginnen.

De volgende ochtend was ik al weer vroeg wakker. Waar ik had gehoopt nog wat uit te kunnen slapen. Maar kennelijk zat er nog te veel adrealine in mijn lijf. Dus begon ik maar rustig met wat dozen uit te pakken. Doerak en Gizmo liepen nog wat onwennig rond en schrokken van ieder geluidje. Om 1 uur ben ik “even” naar de Ikea gereden. Ik had daar hele mooie paneelgordijnen gezien. Met de cadeaubonnen die ik had gekregen kon ik al een aardig begin maken. Bij thuiskomst meteen begonnen met ophangen. Wauw, wat mooi!

Aan het eind van de middag richting Peer die zijn verjaardag vierde. Oh wat heerlijk, om nu na 25 minuten al voor zijn deur te staan. Gezellig gegeten en bijgekletst. Laat ging ik pas weer naar huis toe.

En ook nu was ik weer vroeg wakker de volgende ochtend. Nou ja, dan maar weer aan de slag. Dat het wel goed was zo vroeg opstaan, bleek toen ik aan het einde van de dag, nog slechts 3 verhuisdozen over had. Eén met jeugdsentiment en 2 met cd’s en dvd’s. Daar moet nog een nieuwe kast voor komen. Dus die blijven voorlopig nog ingepakt. Niet slecht he, in 2 dagen tijd alles uitgepakt en opgeborgen.

Dinsdags nog de laatste spullen ophalen in Deurne, de overbuurvrouw bedanken voor het goede zorgen voor mijn katten en de eindinspectie van mijn woning. Hoofdstuk Deurne kan afgesloten worden……

Woensdag begon het normale leven weer; ik ging weer gewoon werken bij de TU.

Omdat ik internet via mijn werk had aangevraagd, moest ik een nieuwe telefoonlijn aanvragen. Dat ging allemaal voorspoedig. En die werd keurig op 30 maart opgeleverd. Maar er zat nog wat fout tussen de wijkcentrale en mijn adres, want het internet kon niet opgeleverd worden. De lijn bleek namelijk nog bezet te zijn. Euh, maar die is net nieuw aangevraagd. Ja sorry, mevrouw, maar de lijn is toch echt bezet en wij zijn daarin afhankelijk van KPN die de lijn moet vrijgeven. Ok, dan bel ik wel met KNP. Nou mevrouw, de lijn is gewoon vrij hoor en internet zou gewoon opgeleverd moeten kunnen worden. U kunt immers toch ook bellen.
Al met al, duurde het tot afgelopen maandag 4 mei. Toen was eindelijk mijn internet opgeleverd, zij het dat het nog steeds niet werkte. Dus op woensdag samen met de helpdesk een controle uitgevoerd aan de modem, bleek die stuk te zijn… Grrrrrr. Ok, de modem kon ik op donderdag bij hen omruilen. Helaas was ik erg laat thuis van het duiken en bleek de internetkabel die ik had, niet te werken. Ik moest een speciale crosscable hebben. Die had ik wel, maar die was wat te kort om het modem met mijn pc te verbinden. Dus op vrijdag een wireless router en nieuwe netwerkkaart gekocht op de TU. Afgelopen vrijdag alles aangesloten en zowaar……… ik had weer internet!!!!!

Zo dat was in een notendop de afgelopen 1,5 maand beschreven. In de tussentijd heb ik natuurlijk ook nog een aantal mooie duiken gemaakt. Waaronder op 5 mei mijn 500e duik!!! Samen met Merel en Joke als mijn buddy’s heb ik genoten van een prachtige duik bij de Zeelandbrug. Als cadeautje was daar de prachtige Slanke ringsprietslak (Facelina auriculata). Wat een schitterende naaktslak is dit. Ongelooflijk dat dit toch in onze NL wateren voorkomt.