Emmie's weblog

Afgelopen weekend stonden een aantal steengroeven in België op het programma. Normaal duik ik 1x per jaar in de steengroeven van Sprimont en La Gombe en daar blijft het dan verder bij. Maar Fie wilde haar 30e verjaardag dit keer op een bijzondere manier vieren en had een flink aantal mensen uitgenodigd voor een weekendje steengroeven om met haar dit heuglijke feit te vieren. Op vrijdagavond reed ik (nadat ik thuis had gegeten en mijn spullen had gepakt) richting Dilbeek om nog even te kletsen met Fie en Karen en daarna lekker het bedje in te kruipen. Het was bijna een 2 uur durende rit geweest en ik was best moe na een drukke werkweek. Maar nu had ik al het ergste gedeelte van de rit erop zitten, de volgende dag hoefde ik dan nog maar een uurtje te rijden.

Zaterdag vroeg opstaan, laatste spullen inpakken en op weg richting Barrage de l´Eau d´Heure (een stuwmeer).

Aldaar gestart met duiken met Karen en Fie, maar Karen voelde zich niet helemaal lekker onder water, dus die hebben we even naar de kant begeleid. Verder gedoken met Fie. Het zicht was erg goed. In het ondiepe gedeelte zaten heel veel huisjesslakken, verder kwamen we de nodige baarsjes tegen, het stikte er van de zebramosseltjes en we hebben ook nog een rivierkreeftje gezien. Fie’s diverse pogingen om de bus te vinden, mochten helaas niet baten…… Maar al met al een ontspannen rustig duikje.

Na de duik reden we vrij snel door naar de volgende duiklocatie. Nu stond Carrière de Vodelée op het programma (de thuishaven van Fie en Karen).

Bij Vodelée aangekomen, was de groep wat groter geworden. Ik zou samen met Karen duiken. Even voor haar weer de rust vinden in het duiken en met name tijdens de afdaling. Maar iedere keer als Karen op haar computer zag dat ze rond de 8 meter zat, schrok ze, werd onrustig en ging weer iets omhoog. Mmmm, daar moeten we even iets aan. Ik dekte dus met mijn hand haar computer af en zakte heel rustig met haar af. Zonder enig probleem zat ze even later keurig op 11 meter. Aldaar zijn we de steengroeve rond gaan duiken. Karen heeft me een tank laten zien waar we doorheen konden duiken. Alsmede de telefoon. Vlakbij de ingang zat nog een onwijs grote karper roerloos tussen de stenen. We dachten zelf dat ie dood was of nep, maar bij navraag bleek het gewoon een rustende karper te zijn geweest. Ook nog de baby steurtjes gezien. Karen had genoten van de duik, al had ze het wel wat kouder gehad omdat ze nu zo rustig had gedoken ipv met snelheid de groeve rond te duiken.

Karel had de botte pech dat hij de achterdeur van zijn auto niet open kreeg. Uiteindelijk heeft ie dan besloten om de ruit in te slaan, om toch in de auto te geraken…. Ja je moet toch iets he. Even kletsen bij de duikstek, maar dan toch even langs de camping om de tentjes op te zetten. Het kan maar alvast klaar staan he. Ik had van Tineke een tentje mogen lenen. Het was zo’n 2 seconden opzet tent. Geweldig is dit. Je rits de zak open, haalt de band ervan af, schudt een keer met het pakketje en je tent is opgezet. Dit is echt wat voor mij. Paar haringen de grond in, zodat de tent niet kan wegwaaien en klaar is Emmie. Mmm toch eens over denken om zelf zo’n tentje aan te schaffen.

Voor de BBQ reden we weer terug naar de duikstek, alwaar het houtskool al rustig aan het opwarmen was. De tomaten en het brood werden gesneden, de flessen werden opengetrokken en de grote verhalen gingen al de ronde. Kortom, gezelligheid alom. Rond de klok van 11 uur was het eten dan toch op, de drank had voldoende gevloeid en we vonden het tijd worden om weer richting de tentjes te gaan. Tenslotte moeten we morgen weer op tijd opstaan en willen we wel op een verantwoorde manier gaan duiken natuurlijk.
De nacht is redelijk rustig verlopen op het gesnurk van Jay, Laurens en Ron na…… En nee Cas, ik heb niet gesnurkt……

Zo tegen half 8 kijken de eerste, toch een beetje vermoeide, gezichtjes voorzichtig uit hun tentjes. Ja ja, het is echt tijd om op te staan. De tenten moeten namelijk al weer opgeruimd worden en na het ontbijt rijden we dan richting Carrière La Croisette. Het opzetten van de tenten was bij iedereen snel gegaan, maar het weer inpakken van de tenten vergde toch iets meer tijd. Zeker bij de 2-seconden-opzet-tenten. Ik heb een partij staan hannesen en kwam er maar niet uit. Gelukkig zat met de hulp van Cas en de beschrijving (jaja, RTFM……) de tent dan eindelijk weer terug in de zak.

Bij La Croisette aangekomen, moesten we nog even wachten voordat de poort open ging. Wat een gedoe toch bij die steengroeven, maar goed, ik duik er gelukkig niet iedere week. Dit keer zou ik met Juan Moreno gaan duiken. Eindelijk zou het er dan eindelijk van komen. Het was inmiddels al aardig warm geworden, dus omkleden en plonzen maar. We zakten af tot ongeveer 30 meter en hebben op die diepte het eerste rondje door de steengroeve gemaakt. Op de bodem treffen we wat voorwerpen aan die in een ver verleden door de werklui zijn gebruikt. Rustig aan stijgen we een 10-tal meters en maken opnieuw een rondje door de steengroeve op ongeveer 20 meter diepte. Aan het einde van de duik vermaken we ons nog even prima met de prachtige grote karpers. Die zijn zo tam, dat als je met een steen op het huisje tikt, ze vanzelf aan komen zwemmen, omdat ze denken dat ze eten krijgen.

Ook hier is het na de duik weer gezellig keuvelen over vanalles en nog wat. Maar er staat nog 1 steengroeve op het programma, dus in colonne rijden we naar Carrière de Roche Fontaine. Het is inmiddels zo warm geworden dat de zweetdruppeltjes van mijn voorhoofd liepen. Dit keer zou ik samen met Jenny duiken die voor de eerste keer met een D12 zou gaan duiken. Op zich niet echt veel anders natuurlijk dan met een D7. Hij is alleen wat groter en zwaarder. Rustig laten we ons over het randje zakken. Het nadeel van steengroeven is eigenlijk dat er zo weinig te zien valt. Je duikt langs steile wanden, die soms best wel mooie graveringen hebben en er zit soms wat vis, maar daar blijft het dan wel bij. Of er moet nog een zeilbootje, cockpit of iets dergelijks zijn afgezonken, maar die hoeven eigenlijk niet zo nodig voor mij. Ook hier vinden we trouwens een hoekje waar het stikt van de vissen. Het lijkt wel of we in een aquarium zitten.

Al met al heb ik vier prachtige duiken gemaakt. Het heeft (ondanks dat je er weinig kan zien) toch wel iets dat duiken in steengroeven. Ik heb in ieder geval weer eens een diepe duik gemaakt. Altijd fijn om te merken dat je je prima op je gemak voelt met 30 meter water boven je.
Aan het eind van de middag wordt het dan ook weer tijd om de terugreis te aanvaarden. Tenslotte is het eerst ruim een uur rijden richting Brussel. Daar houden we met een paar mensen nog een tussenstop om even lekker wat te eten. Ik rij daarna met een tussenstop in Breda naar huis. En lig pas laat op bed, maar met een geweldig goed gevoel en 4 duiken rijker. Het was een prachtig weekend. Iedereen die mee was, wil ik dan ook hartelijk danken voor de gezelligheid en de goede sfeer. Extra dank aan Fie natuurlijk die dit weekend heeft georganiseerd en bij iedere steengroeve de inschrijving voor ons heeft verzorgd. Volgend jaar weer!!!!!

Foto’s van het weekend gemaakt door Laurens van Rijn (http://tinyurl.com/kphph2) en door Bart Hoogeveen (http://tinyurl.com/n8lsk6).