Gisteravond zijn Marcel en ik naar het concert geweest van Leonard Cohen van zijn Old Ideas World Tour 2012 in het Olympisch Stadion in Amsterdam.
Eindelijk mijn grote idool een keer live zien spelen. De eerste en naar alle waarschijnlijkheid ook wel de laatste keer. De kans dat deze bijna 78-jarige man nog een keer naar NL komt voor een concert, zal mega klein zijn.

Maar hoe moet ik deze avond nou omschrijven? Ik weet het niet, want ik kan er geen woorden voor vinden. Ik heb zo ontzettend genoten van dit 3 uur en 3 kwartier durende concert. Ja je leest het goed. Deze man begint keurig om 20.00 uur aan zijn concert, zingt voor de pauze al 13 nummers. Houdt dan een kleine break van 20 minuten en komt daarna terug voor nog eens 12 nummers. Daarna doen ze net alsof het concert ten einde is, maar niets is minder waar en er worden nog even 6 nummers als toegift gegeven.

Setlist:

• Dance me to the end of love
• The future
• Bird on a wire
• Everybody knows
• Who by fire
• Banjo
• Darkness
• Amen
• Come healing
• Secret life
• I can’t forget
• Light as a breeze
• Anthem

—Pauze—

• Tower of song
• Suzanne
• Sisters of mercy
• Heart with no companion
• The gypsy wife
• The partisan
• Democracy
• Coming back to you (door de Webb Sisters)
• Alexandra leaving (door Sharon Robinson)
• I’m your man
• Hallelujah
• Take this waltz

—Podium af—

• Marianne
• Manhattan
• Onbekend nummer voor mij, weet titel niet
• Different sides
• Closing time
• Save the last dance

Zoals jullie kunnen zien een enorme setlist, met super nummers. Veel oude bekende nummers, maar ook natuurlijk de nummers van zijn nieuwe album. De achtergrond zangeressen Sharon Robinson en de Webb Sisters waren geweldig. Zulke prachtige, zuivere, hoge stemmen in combinatie met de rauwe, doorleefde stem van Leonard. Menig traantje werd weggepinkt tijdens de nummers, maar zeker toen Sharon het nummer “Alexandra leaving” zong. Wat een geweldige zangeres.

Vanaf het moment dat de band het podium afgaat, zijn Marcel en ik naar voren gegaan en zijn we (net als vele anderen) tussen de rijen met stoelen gaan staan, zodat we dichter bij het podium staan, om de laatste nummers mee te maken.

Om 23.43 uur pakt Leonard een klok die op het podium ligt. Hij legt uit dat ze toestemming hebben om tot 23.45 uur door te mogen gaan, dus dat er nog slechts 2 minuten zijn voor het optreden. En dus na wat grapjes nog snel tijd voor het laatste nummer “Save the last dance”.

Maar goed, hoe geef ik nu verder woorden aan deze avond. Ik weet het echt niet. Zelfs superlatieven werken eigenlijk niet. Het was eigenlijk gewoon:

superformiweldigeindefantakolosachtig!