Emmie's weblog

Op 15 mei medische duikkeuring gehad; gelukkig niets aan de hand, dus ik mag gaan beginnen met mijn duikcursus.

22 mei is de dag van de introductieduik. Samen met Mark en Sander meld ik me bij Jan van Caesar Sports Duikschool. Jan laat ons vanavond kennismaken met de duikwereld. Toch wel eng hoor, die eerste keer onder water gaan en dan gewoon moeten doorademen. Het werkt gelukkig wel. We doen een paar oefeningen onder water: masker met water laten vollopen en dan weer leegmaken onder water, ademautomaat uit de mond nemen – belletjes uitblazen en ademautomaat weer in doen, vest leeg en naar de bodem zakken. Uiteraard mogen we ook nog een beetje vrij spelen. Al snel is er zeker 1,5 uur voorbij en moeten we het water toch echt gaan verlaten.

Helaas is er op 29 mei geen duikles i.v.m. Hemelvaart, dus we moeten een extra weekje wachten.

5 juni; het is zover, de eerste echte duikles. Allereerst aan elkaar voorstellen. We hebben een iets grotere groep nu, we zijn in totaal met 7 personen, maar we hebben gelukkig dan ook een instructeur (Rob) én een assistent (John) voor de begeleiding. De theorie van les 1 wordt doorgenomen en er wordt gekeken of we daar nog vragen over hebben. Het meeste is gelukkig allemaal duidelijk en we gaan dan ook maar weer snel het water in. Ik begin het nu echt leuk te vinden en de oefeningen gaan dan ook een stukje makkelijker. Rob is een ontzettend goede instructeur en niet alleen dat, hij heeft ook ontzettend leuke verhalen, waardoor je als vanzelf geïnteresseerd raakt in de duiksport.

De weken erna volgen de verdere lessen. Iedere keer wordt het een stukje moeilijker, maar gelukkig raken we ook steeds meer vetrouwd, waardoor het toch eigenlijk ook wel weer als vanzelf gaat. Als het een enkele keer goed tegenzit bij mij, dan is Rob er om me op te vangen. Met zijn rust en overtuigingskracht weet ie weer mijn vertrouwen op te krikken.

3 juli; de grote dag van het theorie-examen. Ik heb het deze week zo druk op het werk gehad en daardoor flink moeten overwerken dat ik geen tijd heb gehad om mijn lesboek nog eens op mijn gemak door te bladeren. Gelukkig heb ik de weken daarvoor alles altijd goed doorgenomen. Dat werpt toch wel zijn vruchten af, want ik haal het examen met een score van 100%. De rest is ook allemaal geslaagd met maar 1, 2 of 3 fouten. Dus dit was een toppie-klasje. We bespreken aan het einde nog wat ons zaterdags te wachten staat: de buitenwaterduiken! We krijgen allemaal een krat mee met alle spullen die we zaterdag nodig hebben en de routebeschrijving naar het Oostvoornse meer.

5 juli, 06.00 uur, de wekker gaat :-(, wat is dit vroeg, ik ben nog helemaal niet uitgeslapen. Ben ook wel een beetje gespannen, want vandaag gaat het dan echt gebeuren. Keurig om kwart voor 8 komen we bij het Oostvoornse meer aan. Het is er nog heerlijk rustig. Voor vandaag zijn ook Maarten en Marcel (divemasters) aanwezig. Zij zullen helpen bij het begeleiden van de buddyparen. Het wordt tijd om de spullen in elkaar te zetten en ons naar het water te begeven. Eerst even uitloden. Volgens Maarten heb ik in totaal 11 (!!!) kg nodig. Het lijkt me wat veel, want ik zak normaal toch echt als een baksteen naar beneden, maar goed, we zullen wel zien.

Petra (mijn buddy) en ik worden bij Rob ingedeeld en onze eerste duik in buitenwater kan van start. Het is best akelig, want het zicht is slecht. Als we langs een bandenspoor onder water onze weg vervolgen en wat dieper geraken, komt er op een gegeven moment echt bij mij een panieksituatie. Het zicht is zo slecht en ik krijg ontzettende last van claustrofobie. Ik raak in paniek en begin echt te huilen. Ik vind er totaal niets meer aan en zou het liefste eigenlijk naar boven willen. Maar toch wil ik ook niet opgeven, maar het is zo eng……. Rob wenkt me een aantal keren om hem in de ogen te kijken en houdt me vast om rustig te worden. Na een paar minuten ben ik weer rustig. Ik ben onder water gebleven en we vervolgen onze weg.

Uiteindelijk geraken we op een diepte van 13 meter, maar daar is het zicht mogelijk nog slechter en het wordt er ook kouder, dat we maar weer terug gaan. We hebben in totaal een half uur onder water gezeten. Boven water begin ik weer te huilen en alle ellende komt er dan echt uit. Ik breng snel mijn spullen naar de auto en haal een sigaret. Hoe slecht het ook mag zijn om tijdens het duiken te roken, ik kan nu toch echt dit ‘steuntje’ wel gebruiken. Samen met Rob ga ik ff op een steigertje zitten om bij te komen en te bespreken wat er nou gebeurde en hoe we het met de volgende duik zullen gaan doen. De man van Petra komt me heel lief een croisantje brengen, hoe wel die niet echt smaakt (sorry), eet ik ‘m toch helemaal op. Terug bij de rest, hoor ik gelukkig dat de anderen het ook niet alles vonden, dit slechte zicht. Ik besluit om toch mee te gaan met de tweede duik en maar te zien hoe het allemaal gaat.

Bij de tweede duik moeten we eerst wat oefeningen doen aan de oppervlakte. Kramp verwijderen, vermoeide duiker slepen, snorkel/ademautomaat wisselen en met het kompas werken. De afdaling moeten we nu keurig volgens de regeltjes doen en beneden op het platform moeten we laten zien dat we kunnen pivoteren, het masker moet volledig vol met water en daarna weer geklaard worden en we moeten onze ademautomaat weer terugvinden. Alle oefeningen gaan goed bij me en ik begin een klein beetje vertrouwen terug te krijgen. Daarna zwemmen we een tijdje wat rond. Petra rechts van mij, samen hand in hand, en Rob links van me. Het zicht is ietsje beter nu, bijna 2 meter, maar af en toe wordt de bodem wat opgewoeld, waardoor er ineens bijna niets meer te zien is. Gelukkig pakt Rob me dan meteen vast, zodat ik niet bang hoef te zijn. Ik zwem dan lekker knus in het midden. Aan het einde van de duik ben ik heel erg blij dat ik toch ben meegegaan. Het is toch wel een beetje meegevallen.

Spullen weer inladen, logboeken invullen en weer terug naar Zoetermeer waar alle spullen nog afgespoeld moeten worden. Pff ik ben echt bekaf aan het einde van de dag.

Maandag 7 juli; gelukkig hoeven we nu niet zo vroeg op. We hebben om half 1 afgesproken in Zoetermeer om alle spullen weer op te halen. Vandaag gaan we duiken bij Scharendijke. Dit is volgens Rob een leukere duikstek. Het is in ieder geval een heerlijk, zonnige dag. Dat betekent wel dat je het in je 7 mm neopreen duikpak al snel ontzettend warm hebt. We moeten ook nog een flink stuk lopen naar het water met onze volledige uitrusting aan. Pfff ik wist niet dat duiken zo zwaar was. Wauw, in dit water is het zicht veel beter (3 – 8 meter) en er is ook ontzettend veel te zien. Na de verplichte oefeningen (pivoteren, maar nu met de mond en masker verwijderen en herplaatsen), gaan we heerlijk rondzwemmen. We zien krabben in allerlei maten van klein tot groot, kreeften (ontzettend groot), allerlei visjes, en hele mooie anemonen en zeesterren. Na een half uur gaan we helaas weer naar boven. Jammer, want het begon nu net zo leuk te worden.

Weer helemaal teruglopen om onze flessen te verwisselen, even wat te eten en te drinken en daarna snel weer terug. De laatste oefeningen staan op het programma. Nu moeten we zonder lijn afdalen, nogmaals masker verwijderen en herplaatsen, zweven (gaat redelijk) en de noodopstijging laten zien. Met een kleine smokkel lukte die 😉
Petra en ik duiken nu samen met Maarten. Helaas heeft hij last van zijn voorhoofdsholte, waardoor hij ontzettende pijn krijgt bij het afdalen. We blijven dan ook maar op ongeveer 3 meter rondzwemmen. Weer al het moois gezien van de eerste duik. Lekker blijven hangen bij een grote kreeft en ik ook nog even bij een nieuwsgierig visje, maar die toch vond dat ik te groot was en heerlijk in zijn schuilplaatsje bleef hangen. Nog wat geoefend met het kompas onder water en aan het einde van de duik nog volledige persluchtset verwijderen en herplaatsen en gewichten verwijderen en herplaatsen. Alle oefeningen zijn nu gedaan.

Moe maar voldaan gaan we met z’n allen op een bankje zitten om de logboeken in te vullen en daarna krijgen we allemaal ons voorlopig brevet uitgereikt !!!!! Jippie !!!!! Maarten en Marcel krijgen als bedankje een meter bier en ook voor Rob is er een meter bier en een slijtersbon.

We zijn allemaal ontzettend blij dat we hem als instructeur mochten hebben. Bedankt Rob !!!! Met een paar man gaan we nog gezellig wat eten in Scharendijke om de duikcursus af te sluiten.