Halimun Park, donderdag 5 oktober
Onze nachtrust hebben we dus nauwelijks gehad. Ik meende namelijk de eerste nacht al iets te horen van een muis of zo die door de kamer liep, maar nu weten we het absoluut zeker. Er liep gewoon een RAT door de kamer. Hij is verscheidene keren door de kamer geweest. Wij alle twee natuurlijk doodsangsten. Ja hallo, een muis nog tot daar aan toe, maar een rat!!!
Dus bibberend in onze slaapzakjes met het hoofd onder de lakens, net doen alsof het dan niet meer bestaat. Echt goed geslapen hebben we dus niet, maar goed uiteindelijk wordt het weer ochtend en is er al weer ontbijt. Dit keer hadden we brood met ananasjam en zelfs hagelslag. Niet eens uit Nederland, maar gewoon van hier. Verscheidene kinderen weer blij gemaakt met een ballon. Het is zo leuk om te zien hoe blij die kinderen nog zijn met een simpele ballon!!! Wat een verschil met de Nederlandse kinderen.
Gelukkig zijn de schoenen van Lies weer bijna helemaal droog. Ze hebben gisteren en vannacht de hele tijd boven een haardvuurtje gehangen om te drogen en dat is dus goed gelukt. Na het ontbijt zijn we naar een schooltje gewandeld, ongeveer 4 km. verder op de heuvels op. Er waren ongeveer 100 kinderen op deze school en ze hadden maar 2 leraren. Het zag er in eerste instantie een beetje ongeordend uit, met alle kinderen door elkaar rennend op het schoolplein en de klassen in en uit lopend. Toen we een foto wilden maken, dromden de kinderen naar voren om toch maar op de foto te komen. De meeste kinderen liepen in uniform, maar een paar van de kleinsten hadden een soort Superman-pak aan, met aan het t-shirt een cape. Echt heel schattig om te zien, zeker als ze dan met de armen wijd uitgestrekt over het schoolplein renden.
Een aantal meisjes zat keurig in een hoekje huiswerk te maken. Toen ik erbij kwam staan, was echter de rust verstoord, want er kwamen daardoor een hele boel kinderen erbij. Wat andere meisjes waren aan het elastieken en touwtje springen. Toen ik mee wilde doen, hielden ze er mee op en stonden ineens bijna alle kinderen van de school om me heen. Alle kinderen lachen als ik weer over het elastiek was gesprongen, ook al hielden ze het zo hoog mogelijk. Toen was het tijd om te touwtje springen. Aangezien het touw niet zo hoog rond gedraaid werd, moest ik behoorlijk door mijn knieën, maar ik hield het wel lang vol. Tot grote vreugde van een aantal. Op dat moment riep de leraar dat de kinderen weer naar binnen moesten en binnen een mum van tijd was het schoolplein weer helemaal leeg. Het ongeordende zooitje was weer in regelmaat gebracht. De jonge kinderen gaan van 07.30 tot 10.00 uur naar school en de oudere van 07.30 tot 12.30 uur. Een aantal kinderen moet iedere dag dezelfde afstand lopen als wij, 4 km. heen en weer 4 km. terug.
Onderweg had Iwan nog voor 3 kindertjes iets te drinken gekocht. Het werd gemixed van bruine suiker sap met kokosmelk en met gelly-achtige dingetjes erin. Ik vond het er niet echt smakelijk uitzien, maar de kinderen vonden het kennelijk heerlijk, want ze smikkelden echt en hadden het zo op.
Na het schooltje even wat in het dorpje gedronken en pelpinda’s gegeten. Deze zagen er van buiten hetzelfde uit als bij ons, maar de nootjes binnenin waren totaal anders, veel zouter, maar wel erg lekker. Daarna bezoek aan de theefabriek. We moesten het gastenboek tekenen, maar toch zijn ze daar niet echt ingesteld op een rondleiding. De uitleg was zeer summier. Maar goed dat had ik toch al een keer goed bekeken in Sri Lanka. Wat wel nieuw was voor me, was dat er twee vrouwen de thee aan het zuiveren waren. Kleine stukjes die er niet in hoorden, er tussenuit plukken. Wat een rotwerk.
Daarna weer terugwandelen. We zijn allebei heel blij dat we vandaag niet de wandeling naar de watervallen hebben gedaan, want dat hadden we echt niet gehaald. Ik voel mijn kuiten en rechterknie al en Lies heeft last van haar spieren doordat ze haar val van gisteren probeerde op te vangen. Als lunch krijgen we lekkere nasi goreng (gebakken rijst) met scrambled egg. Na de lunch niet veel bijzonders gedaan. Samen met Lies mijn benen geëpileerd. Allebei met een pincet mijn haartjes te lij gegaan. Daarna maar weer even lekker gedoucht. Wat knapt een mens daar toch van op zeg. Met gebarentaal aan een jongetje gevraagd of ik een hapje mocht proeven van hetgeen hij aan het eten was. Het bleek een soort komkommer te zijn. Helaas lukte het me niet om hem duidelijk te maken zijn voetbal te halen. We zijn door de wandeling aardig verkleurd en je ziet bij mij echt de afscheiding van mijn t-shirt.
Aan het eind van de middag hier tussen de huisjes rondgelopen en de laatste foto’s gemaakt van hier. Ook nog van het oudste vrouwtje van de familie. Zij is een jaar of 80 à 85 en loopt nog behoorlijk fief rond. Ze heeft geloof ik nog maar 1 tand in haar mond, maar ze lacht continu zo lief naar ons. Het blijkt dat ze nog met regelmaat een afstand aflegt van 40 km. om bij haar andere familie te komen. Te voet uiteraard. Haar ogen zijn ook nog steeds goed, want ze krijgt nog met gemak een draad door een naald. Voor het eten nog met Iwan zitten kletsen over zijn rustige aanpak en de aanpak van anderen die erg opdringerig zijn. Het gesprek krijgt uiteindelijk een hele rare wending, want niet veel later zitten we seksuele voorlichting te geven. Het is echt ongelooflijk, een man van rond de 31 die niet weet dat het eitje van de vrouw niet naar buiten komt, maar in de baarmoeder blijft. Maar goed, van de andere kant is het wel voor te stellen, want een meisje van 15 uit deze familie heeft ook al een kleine. En als er meer aan seksuele voorlichting gedaan zou worden, zou ze geweten moeten hebben wat er dan kan gebeuren.
Voor het diner krijgen we lekkere boontjes, rijst, viskoekjes en tempeh. Ook kip, maar die is niet lekker en het vel met de haren zit er nog aan. Bleh. Uiteraard soepbouillon vooraf, maar dit keer niets na. Na het eten maar weer eens naar het toilet. Moet zeggen dat ik er inmiddels helemaal aan gewend ben. Zelfs om met mijn hand en wat water mijn billen af te vegen. Uiteraard wel goed met zeep wassen naderhand. Met een sarong aan gaat het het makkelijkst. Daarbij droogt die dan weer je kont een beetje zodat ik terug in het huisje mijn onderbroek weer kan aantrekken. Zo meteen nog even wat lezen en daarna maar weer proberen te slapen. Wetende dat de rat ook wel eens dichtbij komt, weet ik niet of dat echt zal lukken. Maar we zien wel. Morgen vroeg op want we vertrekken rond 8 uur al naar Garut.