Lovina Beach, zaterdag 14 oktober
Om half 6 opstaan, even opfrissen en op naar de boot. Vannacht niet lekker geslapen omdat ik toch wel verbrand ben op mijn rug. Eerst had ik er helemaal geen last van, maar later op de avond kreeg ik er toch veel last van.
Maar goed, nu gaan we dolfijntjes kijken. Mohamed ligt al met zijn bootje te wachten, keurig op tijd. Op zee blijken er een hoop bootjes te zijn, maar Mohamed geeft erg goede service en blijft achter de dolfijnen aanvaren. We zien ze dan ook onwijs vaak. Het is echt hartstikke gaaf. Vanaf half 7 tot half 8 zien we echt continu dolfijnen. Ze springen in groepjes van ± 10 iedere keer boven het water uit, soms zelfs helemaal er bovenuit. Ik zit echt mega te genieten. Het is helaas niet mogelijk om er foto’s van te maken, want ze zijn zo snel. Mohamed heeft echt veel moeite voor ons gedaan, want andere boten waren al veel eerder gekeerd. Wij kwamen pas om half 9 terug (hij moest een uur terugvaren). We besluiten om na het ontbijt ook bij hem te gaan snorkelen. Dus om half 10 zitten we weer in de boot. Van kwart voor 10 tot kwart over 11 kunnen we snorkelen. En ook dit is hartstikke mooi. Allerlei vissen in verschillende kleuren. Blauwe zeesterren. Het snorkelen gaat goed. Ik kan zelfs onder water duiken en dan daarna mijn tuit helemaal leegblazen.
Als we terugkomen even lekker douchen en daarna lunchen. We nemen allebei een “jaffle” met tomaat, kaas, ui en ei. Dat blijkt een soort tosti te zijn. Na de lunch komt de manager naar onze kamer en Lies onderhandelt met hem over een tour die we willen doen. Het zal geen standaardtour worden, dus het duurt even voordat alles wat we willen zien is besproken en de prijs is vastgesteld.
We hoorden dat andere buitenlanders bezig waren met een dolfijnentrip te regelen, maar dat ze daar veel te veel voor moesten betalen ($ 15 per persoon). We vonden dat we daar wat van moesten zeggen, maar dat hadden we beter niet kunnen doen. Lies werd helemaal verrot gescholden voor alles wat los en vast zat door die jongen en toen ik ging kijken wat er aan de hand was en om Lies te beschermen, werd ie ook kwaad op mij en kwam met een mes (een soort Rambo-mes uit de film) op me af!!! De kwaadheid in zijn ogen zal ik echt nooit meer vergeten. Ik was echt doodsbang dat ie me wat zou aandoen. Te meer daar hij begon te dreigen dat als we morgen niet weg zouden zijn, we nog wel zouden merken wat er zou gebeuren. Ik was dan ook totaal overstuur en wilde het liefst nu nog het vliegtuig naar huis nemen. Als snel kwamen er lokale mensen bij inclusief de eigenaar van het hotel om de boel te sussen. Ze zeiden dat we ons geen zorgen hoefden te maken en dat zij ons zouden beschermen, maar dat we beter konden blijven en niet overhaast weg moesten gaan, omdat ze dan niet wisten wat er zou gebeuren. Ze vertelden dat we een grote fout hadden gemaakt en dat we ons niet met andere toeristen moesten bemoeien. Ik ben het daar nog steeds niet mee eens, want de prijs voor een dolfijnentrip mag gewoon niet hoger zijn dan Rp. 30.000 per persoon. Dat hadden we op de heenweg hier naartoe gehoord van onze gids.
Maar goed, je bekent schuld en zegt dat je er spijt van hebt, voor de goede verstandhouding, maar ik wilde nog steeds weg. Ik was echt totaal over mijn toeren. Ik heb een hoop meegemaakt, ben niet op mijn mondje gevallen, maar ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand me met een mes liep te bedreigen. Inmiddels had ik Mark ook aan de telefoon gehad. Die zei dat we even rustig moesten worden en dat we op de mensen moesten vertrouwen die ons zouden beschermen. Hij dacht dat het allemaal bij dreigementen zou blijven. Ik was er nog steeds niet van overtuigd. De mensen vertelden dat de eerste reactie bij kwaadheid een zeer heftige is, maar dat dat na een paar minuten weer over is. Maar ik had even later die jongen nog gezien en er stond nog steeds zoveel boosheid in zijn ogen, dat ik er nog niet gerust op was. Ondanks alles besloten we toch om te blijven, omdat we helemaal niet nu weg durfden. We vroegen wel of er iemand met ons mee wilde gaan naar de Gamelan & Dance voorstelling waar we vanavond naar toe wilden. Dat was geen probleem. Na het eten werden we keurig op de brommer gebracht. Ik was nog steeds heel bang en heel erg op mijn hoede.
De voorstelling was heel mooi. Hele aparte en kleurrijke kleding. We hebben verschillende soorten dansen gezoen. Gelukkig waren Wim & Anja (Belgisch stel) er ook bij. Want de jongens die ons wegbrachten waren in geen velden of wegen meer te vinden na de voorstelling. Konden we gelukkig met Wim & Anja samen teruglopen.
Er was niks met de kamer gebeurd, maar we hadden eerder onze voorzorgsmaatregelen getroffen door de dagboeken, fotorolletjes, paspoorten, tickets etc, zelfs de pil mee te nemen. Al het andere kon ons gestolen worden. Dat is allemaal vervangbaar, maar foto’s en dagboeken niet. Na terugkomst moesten we gaan slapen. We hadden er beiden geen zin in, maar van de andere kant, waren we allebei ook hartstikke moe.
Morgen toch maar de tour doen. Ik zal dit niet snel vergeten, hoop dat het geen staartje krijgt, maar ik moet door en heb geen zin om mijn hele vakantie hierdoor te laten vergallen.