Indonesie, zondag 22 oktober
Vandaag dan op weg naar Kalibaru. Bijtijds opstaan en om kwart over 9 richting de opstaphalte van de bus gelopen. Gelukkig vertrekt de bus op tijd, maar wat schetst onze verbazing als we niet veel later in Ubud staan. Blijkt dat we daar eerst nog anderen gaan ophalen. Acht dat nemen we op de koop toe. Na onderweg ook nog gegeten te hebben, komen we tegen half 4 bij de ferry aan. De gids die de andere reizigers opvangt, is toevallig de jongen die ons op de heenweg opving. We hebben dan ook meteen aanspraak. Op de ferry is het leuk en Lies staat al snel volop te lachen met allerlei tienermeisjes die allemaal met ons op de foto willen. De ene na de andere camera komt dan ook te voorschijn. En allemaal lachen en giechelen. Na een uur komen we weer op Java aan. Daar discussiëren we nog of we met een auto met chauffeur gaan, de bus of de trein. De auto is veel te duur, met de bus moeten we tig keer overstappen, dus maar met de trein. Gelukkig is het station niet ver lopen. Onderweg worden we aangesproken door Mashudi, hij is leraar Engels. Met zijn klas is hij in Lovina geweest, zodat de kinderen Engels kunnen oefenen. Eerst zijn de kinderen heel verlegen. Een meisje wordt door de leraar aangesproken om met ons Engels te praten. Ze vraagt allerlei dingen: waar we vandaan komen, wat de hoofdstad van ons land is, wat de muntsoort is, mijn werk, mijn hobby, hoe oud ik ben etc.
Uiteindelijk durven meer kinderen te praten en komen ze met formulieren die we in moeten vullen. Ik heb er wel zeker 10 zitten invullen. Dan komt de trein. We reizen nu toch Ekonomi, want hier is niks anders. Het is wel een beetje eng, maat het gaat gelukkig allemaal goed. Het is niet erg druk. Bij het eindstation moeten we heel snel uitstappen. Mashudi had gelukkig uitgelegd hoe we naar het hotel moesten lopen, dat was maar goed ook, want het is inmiddels al pikkedonker en wel eng. Lies wordt nog door een jongen op een brommer in haar borst geknepen. Het hoort er gewoon weer bij.
Het hotel is helaas helemaal verlaten, geen toerist te bekennen. En het blijkt ook nog eens onwijs moeilijk te zijn om vanuit Kalibaru naar Malang te reizen, dat gaat allemaal via Surabaya.
We kunnen eigenlijk ook niets eten, want het restaurant is gesloten, maar gelukkig kan er wel wat toast en een gekookt eitje gemaakt worden. Na het eten maar snel even douchen. Er blijken 4 grote kakkerlakken onder het matje te liggen. Gatver gatver, gelukkig kruipen ze snel onder een kast. Rugzakken dus goed dichthouden en van de grond houden. We hebben besloten dat we morgen maar meteen zullen doorreizen, aangezien ons dat de nodige tijd gaat kosten. Morgen kijken we wel hoe, nu maar eerst proberen te slapen.