Tag Archives: misselijk

Om misselijk van te worden

Gepost op door 2 reacties

Zojuist las ik het volgende bericht op NU.nl:

 

Rotterdammer aangehouden vanwege doodschoppen hond
Uitgegeven: 2 september 2008 10:41

ROTTERDAM – De politie heeft een 34-jarige Rotterdammer aangehouden die ervan wordt verdacht in zijn woonplaats een negen maanden oude herdershond te hebben doodgeschopt. Dat heeft de politie dinsdag bekendgemaakt.

De man was meegelopen met twee jongens van acht en twaalf jaar, terwijl zij met de hond van de Van Heusdestraat naar de Schietbaanstraat liepen. Bij een portiek aangekomen, weigerde de hond de trap op te lopen.

De man werd kwaad en schopte de hond diverse keren tegen de kop en de buik, zo verklaarden beide jongens tegenover de politie.

De hond werd onwel toen hij uiteindelijk toch boven was gekomen. De 12-jarige jongen besloot daarop het dier buiten wat frisse lucht te gunnen. Op straat begon de herdershond te schuimbekken en overleed. Een dierenarts stelde vast dat de mishandeling de doodsoorzaak is.

(c) ANP

Hier kan ik echt zo misselijk van worden. Dit vind ik echt zo walgelijk.  Helaas lees ik dit soort berichten een beetje te vaak in kranten enzo.

Waarom doen "mensen" dit? En ik heb dan maar even bewust het woord mensen tussen aanhalingstekens gezet, want ik mijn ogen zijn dit geen mensen, althans geen normale mensen.

Ik heb in mijn leven altijd dieren gehad, van kleins af aan zijn er konijnen, honden, katten, goudvissen, cavia’s, muizen en nog veel meer in mijn leven geweest.

En altijd heb ik met zoveel liefde voor deze dieren gezorgd. Mijn huidige katten zou ik voor geen goud willen missen. Het zijn van die schatten…..

Doerak0305  Gizmo0305

Gepost in Persoonlijk

Wat kan er in 24 uur veel veranderen

Gepost op door Laat een reactie achter

Gisteravond had ik een “blinddate”. Wel een foto gezien, maar verder niet echt wat van de ander persoon weten. Klein beetje eng is het wel hoor. We hadden afgesproken op een terras in Scheveningen. Ik hoopte dat ie er al zou zijn, maar helaas, zag nergens iemand alleen zitten. Gatver, hij zou toch wel komen opdagen he.

Gelukkig, daar kwam ie aangelopen. Eerste paar minuten zijn nog een beetje onwennig. Je bent ontzettend aan het aftasten, tenslotte zijn die eerste minuten bepalend. Valt het ontzettend tegen, dan zit je er maar mooi mee. Andersom natuurlijk ook. Hoe nonchalant je ook kunt zijn over het feit “men neemt me maar zoals ik ben”, vraag je je toch af of je “in de smaak” valt.
Maar het eerste kwartier ging voorbij, en het daarop volgende uur en het werd later en later. Ik heb een hele leuke avond gehad, heel erg veel geklets en gelachen. Elkaar een heel klein beetje beter leren kennen. Een vervolgafspraak zit in de planning…….

Maar nu, 24 uur later, zit ik hartstikke misselijk achter mijn pc dit stukje te typen. Ga zo maar weer terug in bed kruipen, met een warme kruik op mijn buik. Tv aan en een filmpie kijken. Katten op bed erbij en een beetje zielig liggen zijn.
Ja soms kunnen vrouwen ook ontzettend zielig zijn hoor als ze ziek zijn. Hopelijk is het morgen weer over, wil weer ff een stukkie gaan motorrijden, maar ja dat ligt natuurlijk ook heel erg aan het weer.

Morgen weer een dag……

Gepost in Persoonlijk