Emmie's weblog

Ik moet natuurlijk wel zorgen dat ik bij blijf met mijn logs. Jammer is ook wel een beetje dat ik de datum niet kan aanpassen, maar goed.

Afgelopen zaterdag, 23 september, heb ik weer een heerlijk duikdagje gehad met mijn vaste buddy.

Eerst maar weer eens naar Stavenisse. Dit is zo’n heerlijke plek en niet veel duikers komen hier, dus het is ook lekker rustig.

In het begin leek het ff alsof ik de weg kwijt was, terwijl ik toch gewoon mijn kompas volgde, maar we doken over een draplaag, alsof alles kaal gehaald was. Maar na even kwamen de mooie stukken weer terug. Gelukkig maar. Een 2-tal pitvissen gezien, veel hooiwagenkrabben en een flink aantal lipvissen. Paar zeenaalden en aan het einde van de duik nog een sepiaatje. Die zo enorm van ons schrok, dat die met een rotgang achteruit schoot…………en weg was ie weer.

 

Na de duik was het even wat minder. Er scheen geen zonnetje en de wind was een beetje op komen zetten. Brrrrr, moet er maar weer aan gaan wennen, dat het duiken weer kouder gaat worden. Alhoewel de watertemp nog steeds rond de 19 graden ligt en dus nog goed met mijn zomerhandschoentjes kan duiken (wel met dubbel 7 mm pak hoor….).
Maar het omkleden wordt al weer wat frisser.

 

Daarna door naar de Oesterdam. Geert mocht de stek uitzoeken omdat het zijn 100e duik zou zijn van dit   jaar. Maar ja, dan moet je ook wel goed kunnen tellen. Bleek dat het helemaal zijn 100e niet zou zijn, maar slechts nummer 99!!

Aan het begin van de duik, nog ondiep op 2,5 meter ofzo, een school met harders (of zeebaarzen – ik weet het verschil niet). Daarna vrij snel een paar sepiaatjes. Bij het ponton zeker een half uur tussen de stenen liggen snuffelen. Op zoek naar de palingen en kreeftjes die zich zo heerlijk daar kunnen verstoppen. Mijn kleine back up lampje gebruikt, omdat ik anders zoveel last had van de schaduwen van mijn grote lamp.

 

Nog even rondom gedoken op zoek naar het kleine bootje, maar die heb ik net gemist. Wel nog even gespeeld met een sepiaatje. Het diertje was niet echt bang ofzo, maar verschoot wel van kleur afhankelijk welke ondergrond er was. Was er zand, dan werd ie veel lichter en gladder qua kleur en structuur. Was er een hoopje steen, mosselen etc., dan werd ie wat donkerder en ook wat stekeliger zeg maar. Erg gaaf om te zien hoe veranderlijk het beestje is.

Na de duik weer heerlijk zitten nakeuvelen en toen was het weer tijd om naar huis te gaan.