Schiefergrube Christine
Afgelopen zondag zijn Alex en ik weer richting Duitsland gegaan. Om 5 uur ging de wekker. Een blik naar buiten werpend, sloeg toch de twijfel toe. Het had behoorlijk gesneeuwd gedurende de nacht en de vraag rees toch of het verstandig was de weg op te gaan. Een sms naar Alex dus. Ondertussen ging ik gewoon verder met inpakken, water koken en douchen. 10 minuten later belde Alex me op. Ook hij had zijn twijfels. Even een telefoontje naar Jan leverde op dat de snelweg vrij goed te doen was, dus besloten we om toch maar richting Duitsland te gaan. Het stuk van Voorburg naar Reeuwijk waar we hadden afgesproken, kostte me echter toch wel wat extra tijd. Maar we waren nu immers al op pad, dus we zien wel waar we komen. Onderweg nog een malloot die ons van de weg wilde rijden, omdat wij hem wilde inhalen.
Helaas was de hele route tot aan de grens toch al best een opgave. Nederland is echt niet ingesteld op dit winterse weer. Richard en Annet hadden onderweg al opgebeld, dat ze afhaakten en terug naar huis gingen. In Duitsland werd de snelweg gelukkig weer goed, dus vervolgden we toch maar onze weg. Al met al deden we er vanaf Reeuwijk ongeveer 4,5 uur over, waar we er normaal 3,5 uur over doen. Te overzien dus.
Cas en Jan waren al aangekomen en hadden hun spullen al opgebouwd. Die zouden dus snel te water gaan. Verder waren ook Ramon, Benjamin, Jonas en Pieter er om te gaan duiken. Gezelligheid volop dus. Deze jongens waren de dag ervoor al aangekomen en hadden de nacht in Willingen doorgebracht. Het vroor die nacht echter wel 22 graden…… Behoorlijk koud dus. Ach het water in de mijn is altijd een constante 8 graden, dus dat zou lekker warm zijn ten opzichte van de Oosterschelde die nu iets van 5 graden is.
Alex en ik maken een hele mooie duik in de rechtergang en in de linkergang tot aan de kerstboom. Het gaat soepel en ontspannen. Grappig dat je je toch steeds comfortabeler gaat voelen in deze omgeving. Niet dat ik bang ben geweest van te voren. Maar toch voelt het steeds vertrouwder, duik je ontspannender, ga je nog beter je slagen maken en dus gaat ook je luchtverbruik omlaag. Waar ik recentelijk nog op een 19-20 l/min zat, haalde ik nu een mooie 17 l/min. Dat is fijn natuurlijk, want dat maakt dat je verder de mijn in kunt komen.
Weer terug was het grappig om te zien hoe je spullen en pak waar je bijstond aan het bevriezen waren. Nou ja, grappig, je kan er dan dus niets meer mee. Alex zou met Jan en Cas nog een duikje gaan maken. Ik hield het toch voor gezien. Had het te koud gekregen en kon me niet voldoende opwarmen om aan een 2e duik te beginnen. Heb mijn spullen in de toiletruimte onder de handendroger wat laten ontdooien. 
Ben daarna lekker een stukje gaan wandelen, terwijl de mannen onder waren. Na de duiken hebben we bij het restaurant op loopafstand nog even wat gegeten. Daarna begon de lange weg terug naar huis. En het werd een echt lange weg. Net als in Nederland, had het in Duitsland ook bijna de hele dag gesneeuwd. En helaas waren de wegen ook hier erg slecht. Wat ons overigens wel verbaasde. We hadden verwacht dat ze hier toch beter op winterse omstandigheden waren voorbereid.
Maar goed, het was dus erg slecht. Ook viel er continu sneeuw die recht op ons af kwam. Dat is dus extra vermoeiend auto rijden. En in Duitsland waren de wegen slecht, maar in Nederland waren ze mogelijk nog slechter. Mijn auto bij Reeuwijk was volledig ondergesneeuwd. Moest eerst behoorlijk wat sneeuw weghalen voordat ik überhaupt een deur kon openen. Kwam ook nauwelijks weg. Het laatste stuk op de A12 was het echt glibberen en glijden, zelfs op de rechterbaan. En ik heb toch winterbanden onder mijn auto zitten. Toen ik dan ook rond kwart over 11 voor mijn huis parkeerde, was ik blij dat ik thuis was. Snel de spullen naar binnen, een lekker glaasje Limoncello inschenken en even onderuit zitten en bijkomen. De terugweg had in totaal meer dan 6 uur geduurd…… Een lange dag dus.
Maar de duik heeft alles goed gemaakt. Ik kan er zo intens van genieten. Volgende week gaan we weer. Hopelijk dan wel beter weer, want anders blijven we toch maar thuis…… We gaan niet weer zo’n rit maken.
Meer foto’s kun je hier zien.
